حضرت آیتالله العظمی مکارم شیرازی در درس خارج فقه خود بیان کرد: حضرت رسول (ص) در مورد حضرت علی (ع) فرمود «سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ عُنْوَانُ صَحِيفَةِ الْمُؤْمِنِ حُبُّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (ع)» آنچه در بالای نامه اعمال مومنان نوشته میشود محبت و حب علی ابن ابیطالب است محبتی که در عمل و زندگی باشد نه محبت صوری و کاذب، محبت واقعی که مکتب و اخلاق محبوب و محب را به هم پیوند میدهد.
به خدا قسم! اگر پرده بالا میرفت، میدیدیم که ملائکه با غبطه به معتکفین نگاه میکنند؛ از محل اعتکاف معتکفین، نور به آسمان بالا میرود و نفسشان شهر را امن کرده است.
حضرت آیتالله العظمی جوادی آملی در درس تفسیر قرآن خود بیان کرد: اگر انسان بداند عملش و گناهش زنده است و انسان را رها نمیکند تا آبروی انسان را ببرد. اگر اینطور باشد انسان دیگر گناه نخواهد کرد مگر لغزشهای کوچکی که خداوند وعده داده است که میبخشد. وقتی انسان باور کند گناه زنده است و عمل زنده در خط تولید است و هیچ موجودی در عالم معطل نیست و موجود بیکار در عالم معنای ندارد، چون اینطور است پس بدون شک این گناه آبرو بر خواهد بود و اگر چه ممکن است خیلی سال طول بکشد اما جایی دامنگیر انسان خواهد شد.
مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) گفت: چرا عیسی(ع) دست و نفسش شفا بود؟ چرا موسی کلیم(ع) ید بیضاء داشت؟ حالا عیسی بن مریم(ع) و موسی کلیم(ع) که نبی از ناحیه خدا بودند؟! چون برای خدا بودند.
شیخ صدوق در مناظره با یکی از ملحدین زمان خود درباره اینکه چرا خداوند به کفار مهلت گناه میدهد، پاسخ داد: خداوند از فوت وقت نمیترسد تا در عذاب کسی عجله به خرج دهد و نیز به مخلوق نمیرسد که در کار او چون و چرا کند!
اگر از حوزه و دانشگاه در مورد انسان سوال شود آنها خواهند گفت «حیوان ناطق» اما اگر از قرآن در مورد انسان سوال شود قران میگوید انسان «حی متاله» کسی است که «لا یقول الا الحق» این محدوده انسان است انسانی که به ذات اقدس اله متصل کرده شده است و در هر لحظهای که به سر میبرد روح الهی در انسان وجود دارد که آن اگر از انسان گرفته شود انسان حیوان و یا کمتر از حیوان میشود.
موسی(ع) وقتی فهمید خضرنبی(ع) علم لدنی دارد، به او گفت: آیا میتوانی از آن علم لدنی خود به من بدهی؟ گفت: تو هرگز نمیتوانی با من شکیبایی کنی! و چگونه میتوانی در برابر چیزی که از رموز آن آگاهی نیافتی، صبر کنی؟!
حضرت آیتالله العظمی جوادی آملی در درس تفسیر قرآن خود بیان کرد: بر اساس آیه «لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا» خداوند همه گناهان انسان را اگر توبه کند میبخشد حتی شرک را چرا که بسیاری از مشرکان توبه کردند و مسلمان شدند و از آنها کسانی مانند ابوذر، مقداد و عمار تربیت شدند.
حضرت آیتالله العظمی جوادی آملی در درس تفسیر قرآن خود بیان کرد: قاعده «الاسلام یجب ما قبله» شامل مواردی است که فقط حق الله هستند و شامل مواردی که حق الناس و حقوق مردم است نمیشود چرا که این بر خلاف قاعده امتنان است.
امام صادق(ع) میفرمایند: یکی از آن چیزهایی که به ملائکه نشان داده شد، این بود که در وجود آدم(ع) چه انسانهای خاصّی هستند. در آنجا یک لحظه نور ورود کرد و آنها دیدند.