برداشته شدن ديوار‌های آشپزخانه، قابل رؤيت بودن اتاق ها، برداشته شدن اندروني و بيروني، افزايش پنجره‌ها و گشودگي به فضا‌های بيرون، برخي از تغييراتي است که در آپارتمان، نسبت به خانه‌هايي با طرّاحي سنّتي رخ داده است. اکنون اکثر فضا‌های نشيمن‌گاهي آپارتمان‌ها طوري طرّاحي شده اند که در آنها تفکيک خاصّي بين فضا‌های مهمان و اهالي خانه وجود ندارد، چون ديگر فضاي اندروني و بيروني قديم را نداريم و تمام فضاها عمومي شده‌اند و نوع طرّاحي آپارتمان‌ها سبب شده است تا همة افرادِ حاضر در خانه، اعمّ از مهمانان و اهالي خانه، دور هم، در يک فضا جمع شوند که اين امر سبب می‌گردد تا هم حريم‌ها کم رنگ شوند و هم حجب و حياها از بين بروند.

کوچک شدن خانواده‌ها
ابعاد کوچک و نوع طرّاحي آپارتمان‌ها سبب تک فرزندي و کوچک شدن خانواده‌ها می‌گردد. همچنين محدوديت‌های فضايي آپارتمان‌ها، سبب ايجاد مشکلات عديده‌اي در کودکان می‌شود؛ زيرا نبود فضاي کافي براي جست و خيز کودکان سبب می‌شود تا آنها نتوانند انرژي‌های نهفتة خود را با بازي و ورزش آزاد کنند، بنابراين دچار بي‌قراري، رفتارهاي تخريبي و پرخاشگري می‌شوند. با گذشت زمان، اين‌گونه رفتارها و ساختارشکني‌ها به داخل جامعه کشيده می‌شوند.