منتظر نمی‌داند  حجت خدا کدامين روز می‌آيد، ولی می‌داند بايد چنان زندگی کند که هر زمانی ايشان ظهور کرد، اعمال و شيوه زندگی‌اش را بپذيرد.

به بيان ديگر، تنها کسانی در زمان  ظهور سربلندند که در زمان  غيبت برای تأمين رضايت مولايشان تلاش کرده باشند. اين معنا را به صراحت می‌توان از قرآن و روايات استفاده کرد.

در يکی از آيات قرآن کريم آمده است:
«روزی که برخی نشانه‌های خدا آشکار شود، ايمان کسی که پيش از آن ايمان نياورده يا هنگام ايمان، کار نيکی انجام نداده است، برای او سودی نخواهد داشت. بگو چشم به راه باشيد. ما نيز چشم به راهيم.»

امام صادق(ع) در تفسير اين آيه فرمودند:
«مراد از نشانه‌ها امامان هستند و آن نشانه‌ای که انتظار کشيده می‌شود،  قائم ـ درود خدا بر او باد ـ است. در آن زمان، ايمان کسی که پيش از قيام آن حضرت با شمشير، ايمان نياورده است، برای او سودی نخواهد داشت، اگرچه به پدران آن حضرت که پيش از او بودند، ايمان آورده باشد.»